حمل و نقل بچه ماهی قزل آلا با استفاده از مخازن عایق بندی شده:
در روش بسته حمل و نقل ماهی، معمولا از تانکرهای پلاستیکی یا مشتقات پلاستیک مانند فایبر گلاس و پلی اتیلن استفاده می شود. تانکرهای پلاستیکی دارای مزایای زیادی به شرح زیر می باشند:

• سبک هستند و جابجایی آنها به راحتی انجام می شود.
• عایق حرارتی هستند و نیازی به دو جداره کردن آنها نیست.
• از قیمت مناسبی برخوردارند.
• واکنش مخرب با آب بویژه آب شور ندارند.

در صورت استفاده از مخازن فلزی باید در ساخت آنها نکات زیر کاملا رعایت شود تا بتوان از آنها در حمل و نقل بچه ماهی استفاده کرد:

• مخازن فلزی به دلیل اینکه تبادل حرارتی آنها با محیط زیاد است باید به صورت دو جداره ساخته شوند.
• جنس آنها باید طوری انتخاب شود که واکنش مخربی با آب شور نداشته باشند (آهن گالوانیزه نباشند).
• در صورت استفاده از آهن گالوانیزه، در هنگام تماس با آب شور، روی را که یک ماده سمی و خطرناک است آزاد کرده و موجب تلفات دسته جمعی بچه ماهی ها هنگام حمل ونقل خواهد شد.

 
روش معمولی حمل و نقل بچه ماهی قزل آلا در کشور:
روش معمولی کنونی در حمل و نقل بچه ماهی قزل آلا در کشور استفاده از تانک های پلی اتیلنی 250 لیتری است که با تزریق اکسیژن خالص به داخل آب این مخازن، حمل و نقل بچه ماهی قزل آلا انجام می شود. مزایای این روش نسبت به روش سنتی گذشته به شرح زیر می باشد:

• افزایش تارکم حمل بچه ماهی به بیش از 150 کیلوگرم در هر متر مکعب آب
• هم خوانی شرایط حمل با نیازهای زیستی و فیزیولوژیک ماهی
• افزایش سرعت انتقال بچه ماهی و کاهش زمان حمل و نقل
• کاهش هزینه های حمل و نقل بچه ماهی

 
روش محاسبه تراکم بارگیری بچه ماهی در مخازن حمل و نقل:
وزن ماهی (کیلو گرم) را بر تفاضل (حجم آب جابجا شده در اثر بارگیری ماهی ها (لیتر)- حجم آب) تقسیم می کنیم و نتیجه را در 100 ضرب میکنیم.
 
 
 برای حمل و نقل بچه ماهی و ماهی قزل آلای زنده در دنیا سیستم هایی طراحی شده که تراکم (360 کیلوگرم ماهی در هر متر مکعب آب) را امکانپذیر ساخته است. در کشور ما نیزحمل و نقل متراکم بچه ماهی در مخازن پلی اتیلنی 250 لیتری در شرایطی که با توجه به جابجایی آب توسط حجم توده زنده (ماهی ها)، و نیاز به وجود فضا در بالای هر مخزن (حدود 20 لیتر) برای خروج گازهای دفعی و مضر و ظرفیت آبگیری هر مخزن 200 لیتر، تراکم هایی مطابق جدول ذیر تجربه شده است.